گاهی ما آدم ها یادمون میره که میخوایم کجا و به خاطر کی سلوک کنیم میخوایم پیش کی بریم فقط هر از چند گاهی که توی دنیا غرق میشیم و احساس خلأ روحی میکنیم یاد خدا می افتیم
اما این وسط چون دیگه عادت به چیزهای حاضری و دم دست کردیم و حوصله پله های طولانی و سخت دینداری رو نداریم، خدا رو تا حد خواسته های خودمون پایین میاریم خدای حاضری و دم دستی
از سیر و سلوک و عرفان فقط خوابهای چپکی و گل منگلی رو میخوایم تا احساس کرده باشیم که ما هم توی این عالم کاره ای هستیم و با غیب ارتباطی داریم
راستی شما اگه بخواین برین خونه کسی، آدرسشو میپرسین؟ یا اینکه آدرس نگرفته گیوه هاتونو میپوشین و راهی کوچه ها میشین، آدرسشو از کی میپرسین؟ راستی بدون شوخی 

خانه دوست کجاست؟